زارع، محمد، علی زینالی خاصلوئی و عزت اله رئیسی (۱۳۷۸). ارزیابی اثر کمی طرح تغذیه مصنوعی دشت امامزاده جعفر گچساران، سومین همایش انجمن زمین شناسی ایران.
شرکت سهامی آب منطقهای بوشهر (1390). گزارش پروژه تغذیه مصنوعی آردو (فاز طراحی). 236 ص.
قوردویی میلان، محمد و غلامحسین کرمی(۱۳۹۲). ارزیابی اثرات کمی طرح تغذیه مصنوعی خوی. هشتمین همایش انجمن زمین شناسی مهندسی و محیط زیست ایران. تهران.
کاردان مقدم، حمید، محمدابراهیم بنیحبیب و سامان جوادی (1396). ارزیابی اثر تغذیۀ مصنوعی بر تعادلبخشی آبخوان با استفاده از شاخص پایداری. اکوهیدرولوژی، دوره 4، شماره 4، صص 1253-1241.
کلانتری، نصراله، محمد جواد حیدری موسی و محمد حسین رحیمی (1388). مکانیابی و پتانسیلیابی تغذیهٔ مدیریتی سفرۀ آبدار: بررسی موردی دشت زیدون، استان خوزستان. نشریه زمین شناسی مهندسی، دوره ۳، شماره 1، صص 614-591.
کلانتری، نصراله و حسین رحمانی (1378). تاثیر طرح تغذیه مصنوعی جاشک بر کمیت و کیفیت آب زیرزمینی دشت آبدان، استان بوشهر. سومین همایش انجمن زمین شناسی ایران. تهران.
مظفری زاده، جابر و زینب سجادی (1392). بررسی منشاء شوری آب زیرزمینی دشت برازجان، مجله مهندسی منابع آب، دوره 6، شماره 16، صص 69-78.
Abraham, M. and Mohan, S. (2015). Effectiveness of artificial recharge structures in enhancing groundwater storage: a case study. Indian Journal of Science and Technology, 8(20), 1-10.
Hounslow, A.W. (1995): Water Quality Data Analysis and Interpretation. CRC Press LLC, Lewis Publishers.
International Association of Hydrogeologists (2005): Strategies for Managed Aquifer Recharge (MAR) in semi-arid areas. United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO).
Mazore, E. (2003).Chemical and Isotopic Groundwater Hydrology. CRC Press, 352p.